شهید علیرضا داریوش
زندگینامه
قلب شهیدان پاک و زلال چون آینه بود. آینهای که لیاقت یافت تا نور اقدس خداوند را دریابد و به واسطه آن نور، ظلمات را درهم شکند. شهیدان با جان پاک و روحی وارسـته در میدانهای جهاد خروشیدند و سرانجام به کاروان نـور پیوسـتند و بـسوی «نـور علـی نـور» هجرت کردند. علیرضا داریوش یکی دیگر از این راهیان نور است که همزمان با بهار طبیعت و بوی عطر بهار نارنج در پنجم فروردین سال ۱۳۴۷ دیده به جهان گشود و چشم و چراغ خانوادهاش شد . علیرضا در خانواده‌ای مذهبی در طبس و در دامان پر مهر مادر و آغوش پر از محبت پدری رشد نمود که به او علاقه فراوانی داشتند.
روزهای خوب خدا گذشت و علیرضا کم کم قد کشید و آماده رفتن به مدرسه شد، پدر و مادرش با عشق و علاقه فراوان او را راهی مدرسه نمودند تا علم و دانش بیاموزد و فردای روشنی برای خود بسازد.
علیرضا دانش آموزی با استعداد بود، دوره ابتدایی وی همزمان با ایام پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ایران بود و با وجودی که کودکی بیش نبود و سن و سال چندانی هم نداشت ولی هرگاه مردم دیارش برای راهپیمایی تجمعی داشتند، با شوق و ذوق حضوری فعال داشت.
تحصیلات خود را پس از پیروزی انقلاب تا کلاس سوم راهنمایی ادامه داد و با تشکیل بسیج در شهر، بلافاصله با شوق در این مدرسه عشق ثبت نام نمود و به عضویت بسیج در آمد، پس از مدتی فعالیت و نگهبانی در این نهاد مقدس در کلاسها و دورههای آموزش نظامی شرکت و برای رفتن به جبهه آماده شد.
علیرضا با کسب اجازه از والدین عازم دیار عاشقان شد و پس از مدتی مبارزه‌ی بی‌امان در جبهه‌ها‌ی حق علیه باطل، سرانجام تاریخ ۱۹/۱۱/۱۳۶۱ در منطقه دشت عباس و در عملیات والفجر مقدماتی در اثر اصابت ترکش خمپاره شربت شهادت نوشید.
این حکایت حدیث مردان غیور و صبور و دلاوری است که به هیچ قیمتی تن به ذلت نداده و با ایثار جان خود حماسه آفریدند شهید داریوش رفت و با پرواز خونینش، چهره متجاوزان را برملا کرد، لیک قدر سروقامتان عرصه دلدادگی را دانستن، بر همه ما واجب است، عروج این شهید عزیز، به مجله عشق شهادت، در آسمان آبی رضایت حق را تبریک می‌گوئیم، کاش می‌دانستیم این بنده‌ی رها شده از بند خاک، با خدا چه گفت و چه خواند که شهادت، قسمت او، و حسرت چشمان خیس را سهم ما رقم زد.
پیکر پاک این عزیز در روز ۲۸ بهمن ۱۳۶۱ در زادگاهش بر روی دستان امت حزب‌الله تشییع و در جوار آستان حضرت حسین‌بن موسی‌الکاظم «ع» به خاک سپرده شد. خداوند او را با معصومین «ع» محشور فرماید.
‹خلوت آرامش، گل افشان باد›
