شهید علی اکبر قاضی زاده
زندگینامه
بیست و هفتمین روز از مرداد ماه سال ۱۳۳۵ بود که خداوند متعال دُردانه ای را به خانواده مذهبی و متدین غلامرضا قاضیزاده در شهر دارالمومنین طبس هدیه کرد که ارادت خانواده به ائمه اطهار «ع» باعث شد نام دلربای علیاکبر را برایش انتخاب نمایند.
خداوندا نمیدانم چه حکمتی است که هر جا نام علیاکبر بر زبان جاری میگردد، دلها روانه دشت کربلا شده و به یاد گریههای جانسوز ارباب بیکفن کنار نعش علیاکبرش، اشک از دیدگان جاری میشود.
هیچ‌کس نمی‌توانست تصور کندکه این دُردانهی تازه تولد یافته بتواند روزی که اسلام و انقلاب به خون و فداکاری نیاز دارد، همچون علیاکبر آقا اباعبدالله الحسین «ع» از جان گذشته و برای بقای اسلام و دین و انقلاب فداکاری نماید. وی در کانون گرم خانوادهای مذهبی و بیآلایش رشد کرد و وقتی به سن قانونی رسید برای کسب علم و دانش و معرفت راهی دبستان شد و تحصیلات خود را تا پایان دوره ابتدایی ادامه داد ولی به علت مشکلات اقتصادی خانواده نتوانست ادامه تحصیل دهد لذا جهت کمک به خانواده مشغول «قالیبافی» گردید.
پس از مدتی با فراگیری کارهای مکانیکی و تعمیرات ماشین، تغییر شغل داد و در کنار فعالیت‌های شغلی، در مجالس سیاسی، مذهبی و مرثیه‌خوانی امام حسین «ع» حضور پرشوری داشت.
در سال ۱۳۵۳ به خدمت مقدس سربازی رفته پس از اتمام خدمت، به شغل آپاراتی مشغول شد، وی با همکاری مردم و دوستان خود توانست قبل از زلزله سال ۱۳۵۷ طبس، هیئت مذهبی «طفلان مسلم» را تشکیل داده و در برپایی مراسمات مذهبی نقش بزرگی را ایفا نماید.
در زلزله ویرانگر سال ۱۳۵۷ طبس، مادر و دو برادر خود را از دست داد و این حادثه که همزمان شده بود با شروع جریانات سیاسی و انقلابی در شهرها، خللی در اراده علیاکبر برای پیگیری مسایل دینی و مذهبی و سیاسی وارد نکرد.
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و تشکیل کمیته انقلاباسلامی برای پاسداری از ارزش‌های اسلام به استخدام این نهاد مقدس در آمد و بعد از مدتی از طریق این نهاد عازم مناطق جنگی کشور شد و پس از فداکاری‌های زیاد در تاریخ ۱۸/۱۲/۱۳۶۵ در منطقه فاو به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
پیکر مطهرش در تاریخ ۲۶/۱۲/۱۳۶۵ بر دوش امت شهیدپرور طبس تشییع و در محل آستان حضرت حسین‌بن موسی‌الکاظم «ع» به خاک سپرده شده است. از این شهید بزرگوار یک دختر و یک پسر به یادگار مانده است.
یادیاران سفر کرده بخیر
