شهید عباسعلی قوسیان مقدم
نام پدر: مهدی
ولادت: ۱۹/۱/۱۳۱۵
شهادت: ۸/۴/۱۳۶۱
محل شهادت: کویر طبس
مزار: آستان مقدس حضرت حسین ابن موسی الکاظم «ع» طبس_ رواق شهداء
وَلاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیاء عِندَ رَبِّهِمْ یرْزَقُونَ ﴿آل عمران١۶٩﴾
هرگز گمان مبر کسانی که در راه خدا کشته شدند، مردگانند! بلکه آنان زنده‌اند، و نزد پروردگارشان روزی داده می‌شوند.
زندگی‌نامه
سال جدید از راه رسید و بوی عطر بهار نارنج و بهار طبعیت همه شهر را پر کرده بود که خداوند متعال در ۱۹/۱/۱۳۱۵ فرزندی را به خانواده مهدی قوسیان در محله بازک شهر طبس عنایت کرد که ارادت قلبی خانواده به اهل بیت «ع» خاصه آقا قمربنیهاشم او را عباسعلی نام نهادند. خدای رحمت کند پدر ومادرانی که در انتخاب نام برای فرزندانشان دقت میکردند.
عباسعلی چه اسم زیبا و با وقاری، اسمی که هر گاه بر زبان جاری میشود دلها روانه نهر علقمه شده و به یاد قامت خمیده آقا سیدالشهداء «ع» کنار نعش سقای دشت کربلا قطرات اشک از چشمان جاری میشود.
جو مذهبی خانواده‌اش سبب شد، تا از همان آغاز حیات با تربیتی دینی و اخلاقی رشد نماید. عطر همیشه بهاری بود که حتی سرمـای زمستـان هم حریف شـادابی و پـایـداریش نمی‌شد. در گیرودار حادثه‌ها، در دوران رژیم ستم‌شاهی تجربه آموخت و در بوته‌ی آزمایش آبدیده‌تر شد و سرافراز بیرون آمد.
در سن ۱۹ سالگی لباس مقدس سربازی به تن کرد تا با خدمت به خاک پاک ایران دَین خود را به وطنش ادا نماید. شوق خدمت او را بر آن داشت تا خدمت در ژاندارمری را انتخاب و به استخدام این نیرو درآید.
فردی از تبار نیکان روزگار خویش بود که در خدمت به خلق و افزایش امنیت جامعه‌ی مستضعف، حریص و خستگی‌ناپذیر بود.
پس از مدتی به خاطر شایستگی به سمت رئیس پاسگاه روستای حلوان منصوب و پس از پنج سال فرماندهی پاسگاه جوخواه را عهده‌دار گردید.
خدمات صادقانه و خستگی‌ناپذیرش همچنان ادامه داشت تا این که مأموریتی تازه یافت و به منظور مبارزه با سوداگران مرگ عازم کویر طبس گردید در تاریخ ۸/۴/۶۱ طی نبردی دلیرانه با قاچاقچیان مواد مخدر، آن چشم‌های روشن و مهربان فرریخت وآن روح دلاور و سترگ آزاد شد و شربت شهادت را نوش جان کرد. شجاعتش، ایثارش، خضوعش، اخلاصش، هر کدام هزاران خاطره در یاد دوستانش نشانده است که هرگز فراموششان نخواهد شد.
ای شهیدان، ای وارستگان، ای پیوستگان به حق، ای شمایی که از هر چه «تعلق» بـود رها شدید و در آبی آسمان به پرواز درآمدید، ای اهالی پـرواز، بـر کـدام تـارک افـق ایمـان آویختید که توانستید از خندههای شیرین فرزنـدانتان از چـشمهـای نگـران مادرانتـان و از دلشوره آرام همسرتان دل بکنید . آری پرواز شد سهم شما و ماندن سهم ما، هجرت برای شما مقدر بود و صبر بر داغتان برای ما تقدیر شد
پیکر پاکش پس از تشییع بر روی دستان مردم فهیم و قدرشناس طبس در جوار ملکوتی امامزاده آقا حسینبنموسیالکاظم «ع» به خاک سپرده شد. از این شهید عزیز پنج فرزند به یادگار مانده که نیک مردی از آنها به نام محمدحسین که عضو سپاه پاسداران بود با نوشیدن شربت شهادت همراه با پدرش به بارگاه ملکوتیان راه یافته است.
«شادمانی روح درد کشیده‌اش هماره باد»